* * *

Став сьӧлӧмсянь кӧсъя, мед быдӧнлы нимкодя овсис!
Мед скӧралан-гымалан кымӧрысь енэжыс воссис!
Мед тшыглун да ватӧмлун некоді некӧн эз тӧдлы,
А коланаторйыс мед тырмымӧн вӧлі да пӧтмӧн!
Мед дзоньвидза лоӧ быд морт! Медым бать-мамтӧм челядь
Друг кывлісны: «Чукӧртчы! Мамукыд локтӧма тэла!»
А олӧма пӧльлы да пӧчиньлы (эз сӧмын майын)
Мед кодкӧ да отсыштіс пес вӧчны, ва ведра вайны.
Мед вӧр-валысь мичлунсӧ некод эз торк да эз пузувт,
Ӧд олӧмад эм на и лов, абу помтӧм ӧд вузӧс!
Да мед кӧ и гӧпта, но шудаӧсь лоӧны туйяс!
И выльпӧръя ловзясны важӧн нин эновтӧм муяс!
Ме сьӧлӧмсянь кӧсъя, мед кывбурысь збыльмас быд сиӧм.
А унджыкыс олӧмас, тӧдӧмысь, — асланым киын!