ЛӦГЛУН ЙЫЛЫСЬ ПРИТЧА

Кӧть и лӧгным лэчыд гыжъя,
талун кывтам ӧти пыжын.
Кырныш бордъя гыяс вывті
юкӧд венласигтыр кывтам.

Кытчӧдз лоас миян вынным,
кутам кыркӧтшланьыс сынны!
Мыйӧн воам кыркӧтш дорас, —
ӧтув туйным миян орас.

Мыйӧн воам — бара сэки
лоам вӧрӧгъясӧн тэкӧд.
Гызьӧм юсӧ вуджӧм бӧрын
кок ув муным потас шӧри.

Ӧти пыжын кывтан лунӧ
водзӧ торъя туйӧд мунам,
Ӧти-мӧдлӧн синъяс сайӧд
ӧти нӧрыс йылӧ каям.

Нӧрыс йылас кайӧм бӧрын
пырам ӧти вичко шӧрӧ.
Сэні —
ӧти енмыс.

Петам вичкосьыс да сэки
бара вӧрӧгъясӧн лоам тэкӧд.