ВӦЛЬДІНЛЫ


Койтысь тар моз шевкнитчӧмыд борднад,
курган-сьылан лыдтӧм ключӧн-шорнад,
быттьӧ пыр на аддзан важсӧ вӧтӧн,
ассьыд чужан кадтӧ, муса Вӧльдін.

Нэмъяс сайын мича, ина-арта
кыпӧдлісны вокъяс керка-карта,
Чоййыв гӧгӧр паськӧдлісны эрдъяс:
Мед пӧ муыс, вӧрыс, ваыс вердас.

Эз ӧд сэсся ӧтик лунӧн-войӧн
шевкнитчыны видзьяс тшӧкыд ольын...
Гашкӧ, сійӧ кадсӧ аддзан вӧтӧн,
дзолядыртӧ ассьыд, муса Вӧльдін?

Важся Римӧн пуксин мылькъяс вылӧ.
Мый, кӧть дзоля сыысь, ылӧдз кывлін
уджач йӧзӧн, сьылан-ворсан горӧн...
Збыль ӧмӧй нӧ вужйыд ӧні орӧ?

Эмӧсь на ӧд киподтуя войтыр,
мед на водзӧ тар моз, эськӧ, койтін,
медым олін вемӧсӧн, а вӧтӧн
сӧвман кадтӧ уськӧдлін мед, Вӧльдін.

Орчча сиктъяс пӧвстын ыджыд вокӧн
водзын вӧлін. Эн жӧ энды бокӧ,
эн жӧ бара юсьы да эн киссьы,
сӧвмы водзӧ, дзоридзав да кисьмы.

Небыд тӧвру гожъя мӧдлапӧвсянь
медым ловсӧ сетас. Асыв тӧвсянь
шогсӧ-лёксӧ нуас войся вӧтӧн.
Вежӧд, сьыв да йӧкты, муса Вӧльдін.